آشتی کنان درونی

بعضی وقتها تصمیماتی در زندگی میگیریم که از نظر  افراد منطقی ،عاقل ، مشاوران و روانشناسان تصمیمات درستی نیستند.تصمیماتی  که خودمان هم  به درست بودن صد در صد آنها معتقد نیستیم.اما با این حال آن تصمیمات را می گیریم.امروز به این نتیجه رسیدم که بسیاری از تصمیماتی که مدتها هم از گرفتن آنها پشیمان بوده ام ،بهترین راه حل در
زمان خودشان و در شرایط آن روز من بوده اند.افراد منطقی ،عاقلان،مشاوران و روانشناسان کجا می توانستند به خوبی خودم آگاه باشند  از تجربه ها و آنچه که بر من میرفت و آنچه میخواستم ؟چه مقدار از خشم ،خوشحالی،شادی،تنفر،امید و هزاران هزاران
احساس و فکرم می توانست برایشان ملموس باشد هرچه که برایشان توضیح هم میدادم!امروز روز آشتی کنان کوچکی بود
با تصمیماتی که تا به امروز گرفته ام و دوستشان نداشتم.راستش خیلی قبل ترها در درون من این آشتی کنان  صورت گرفته بود.امروز صلحهای درونی ناخودآگاهم به خودآگاهم آمد و اعلام کردند مدتهاست  دارند با منِ درون در کمال آرامش زندگی میکنند.فقط این جریان در درونم هنوز صورت رسمی به خودش نگرفته است.من هم امروز رسما به خودم اعلام کردم که خوب کردی این همه تصمیمی که از نظر خیلی ها اشتباه بوده را گرفتی.حالا مدتی طول میکشد تا به این آشتی کنان عادت کنم و همه زخمهای و سرزنشهایی که بابت این تصمیمات ،خودم بر خودم وارد کرده ام را ترمیم کنم.فقط اگر جلوی عوامل و دشمنان خارجی
بتوانم مقاومت کنم.امان از دست این دشمن!